Attributengeloof
« Als Jezus Christus God is, en voor mij stierf, dan is geen offer voor Hem te groot! » – C.T. Studd (oprichter van WEC)
Momenteel volg ik een cursus over ‘spiritualiteit,’ in het Spaans. Tijdens de laatste lesavond, kwam de indringende vraag naar voren: “Waarom geloof je eigenlijk?” Wanneer we tot het besef komen dat we alles, maar dan ook alles ’ten gebruike’ hebben gekregen (1 Tim. 3), dan ontstaat langzamerhand een andere innerlijke houding. Niets hier kunnen wij bezitten: ons leven niet, onze partners niet, onze kinderen niet, onze gezondheid niet, onze bezittingen niet, ons verstand niet, ons denken niet, schoonheid niet, niets van dit alles. Zelfs ons geloof niet. Het is een gave Gods (Ef. 2, 8).
Dit is één ding.
Verder kunnen we ernstige vraagtekens zetten bij de redenen van ons geloof. Ik kwam hierover te denken naar aanleiding van Pasen en Goede Vrijdag. En tevens naar aanleiding van de eeuwige, maar vermoeiende discussie tussen protestanten en katholieken, die Jezus afbeelden op het kruis, terwijl Hij bij de protestanten op datzelfde kruis afwezig is. Zonder afbreuk te doen aan de intenties van deze en gene, kun je toch betogen dat Goede Vrijdag (én daarmee dus de afbeelding van Jezus op het kruis) vanuit Gods perspectief het belangrijkste moment in Zijn missie is om een terugtocht voor te bereiden voor de mensheid, naar een eeuwige relatie met de Vader. Al in het Oude Testament ging het over voorschriften aan de Israëlieten om God te dienen. Góed te dienen! Zeer nauwkeurig wordt er geschetst hoe dit moest gebeuren. Leviticus 26, 3 is er duidelijk over. Ook Jozua krijgt van God bij zijn aantreden als leider, te verstaan dat hij niet moest afwijken, niet naar rechts en niet naar links. Het gaat God om die precisie. Daar zijn wij hedentendage niet meer zo mee bezig. Maar God is niet veranderd! Tegelijkertijd wist Hij – dat heeft Hij ook met het volk Israël meegemaakt – dat wij mensen die precisie niet op kunnen brengen. Jezus echter wél.
Tot in de uiterste details, heeft Hij een offer gebracht dat 100% perfect was in de ogen van God (Hebr. 11, 4). Vanuit volledige overgave; niet Zijn wil maar die van God (Luc. 22, 42). Het resultaat (het attribuut of ook: het product) hiervan is de opstanding én de verheerlijking (Ef. 1, 20 e.v.).
Je zou kunnen zeggen dat voor ons als mensen juist Pásen het belangrijkste is, want door de opstanding van Jezus is de vijand van de mens, de dood, voorgoed verslagen. We moeten echter goed beseffen dat hier voor ons dus een gewin zit, een voordeel: nl. het eeuwig leven. Hier moeten we echter een heel scherp onderscheid maken, dat het God niet in de eerste plaats ging om ons eeuwig leven – een attribuut (of: een product) – te geven, maar om ons terug te brengen in een liefdesrelatie met Hem Zelf, die – inderdaad – eeuwig duurt. Het draait dus niet om het attribuut, maar om Hem persoonlijk! De Psalmdichter zegt dit heel treffend: ‘Beter één dag in uw voorhoven, dan duizend elders’ (Ps. 84, 11). Niet het wát, maar Wie.
De prangende vraag is dus waarom wij geloven? Is dat omdat we God van harte liefhebben (Matth. 22, 37 en 38)? Of is dat om het verkijgen van het eeuwig leven, van een vredevol geestelijk leven, van geestelijke en materiële rijkdom etc.? Dit zijn allemaal attributen. Attributen die we niet kunnen bezitten, maar ten gebruike krijgen. Naar mijn mening zit hier een venijn in het hedendaagse, soms gezapige, christendom: het draait om óns! Ons zieleheil, ons geestelijk geluk. Zijn we dan daarin anders dan andere mensen die wij ‘materialistisch’ vinden? Verklaart dit niet ook dat in onze diensten het draait om ons, in plaats van om Hem? Is dit de reden dat er in de regel vanaf de kansel veel gepreekt wordt over ‘de verbetering van ons geestelijk leven, vervolmaking, heiliging etc.’ in plaats van over zelfopoffering, op zoek gaan naar het verlorene, koste wat het kost?
Realiseren we ons niet dat de apostelen ten koste van hun eigen comfort en hun leven, ons in de kerkbanken hebben doen belanden? Zo bezien is de Christus op het kruis, gewoon bij de katholieken, helemaal niet zo gek: ten eerste omdat deze gebeurtenis voor God de hoogste prioriteit had, en ten tweede omdat het de zelfopoffering en het zelfgekozen lijden weergeeft, welke Jezus is doorgegaan om: (1) het perfecte offer te brengen, en (2) eerst daardóór ons voor eeuwig vrij te kunnen kopen van de zonde (Col. 1, 14). De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar wél in volgorde belangrijk voor Zijn plaatsvervangend lijden dat ons toegang geeft tot de genade van God, die zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft (Rom. 8, 32-35).
Draait het dus om ons of om Hem én de ander? Is onze prediking nog wel zuiver? Is deze gericht op ons eigen geestelijk welbevinden of om de eer van God én de geestelijke welstand van de ander die Christus nog niet kent? Zijn wij nog wel bereid dat lijden te aanvaarden dat gepaard gaat met de komst van Zijn Koninkrijk? Is dit de reden dat we in onze beleidsplannen, diensten, bijeenkomsten enzovoort zo weinig nog horen over zending en voorbede voor andere volken die nog niets van Jezus weten? Heeft uw kerk bijvoorbeeld een bidgroepje voor zending?
Houd uzelf niet voor de gek! Zending is niet over. Ook al wordt dit vanuit zgn. academische kring wel ‘ns beweerd. Nooit. Er zijn nog 6.700 bevolkingsgroepen niet bereikt met het evangelie, dat zijn 3 miljard mensen, ofwel 40% van de huidige wereldbevolking (bron: pioneersnederland.org). JoshuaProject preciseert: 7.042 onbereikte bevolkingsgroepen, 41,5% (bron: https://www.nd.nl/geloof/geloof/649444/de-feiten-zending-en-onbereikte-gebieden). Bovendien kunnen we in Europa wel weer opnieuw beginnen, want de huidige en nieuwe generaties hebben geen besef van God. Vraag hen maar eens wat Pasen betekent… Zending voorbij? Geloof het maar niet!
Weet u wanneer de kerk weer gaat groeien?
Als we ophouden met (té) goed voor onszelf te zorgen. Begrijpen we dan niet dat gemak géén onderdeel is van Bijbels onderwijs? We zien toch om ons heen wat de desastreuze gevolgen zijn van de gemakseconomie voor natuur en klimaat? (Helaas laten de recente verkiezingen in Nederland zien dat de moderne mens helemaal niet bereid is offers te brengen voor een beter klimaat, als we ons comfortabele leventje maar kunnen behouden. Lees ook: https://www.nrc.nl/nieuws/2023/03/27/noodzaak-klimaat-wil-maar-niet-doordringen-a4160497). Er komt echter een moment waarop de eigenaar van ‘onze planeet, ons leven en alles wat zgn. van ons is,’ afrekening zal houden. Maar ja, dit is natuurlijk een politiek incorrecte boodschap (1 Petr. 4 en Luc. 9, 23-25)… Deze waarheden monddood maken, is één manier om de waarheid ten onder te houden (Rom. 1, 18-20).
Draait het in uw leven, net als bij Jona, om u óf om Hem die alles gaf? Gaat het verlorene u nog wel aan het hart, of maalt u er niet om want u zit straks in de hemel toch wel ‘hoog en droog?’ Mag deze tekst ons ten voorbeeld zijn: 2 Petr. 3, 9…
Laten we bij die vraag eens stilstaan bij deze Goede Vrijdag!
