Niet omzien

“Een ieder die omziet naar het verleden, is het Koninkrijk van God niet waardig!” (..). Fil. 3, 12-14 stelt: “maar één ding (doe ik): vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen vóór mij ligt, jaag ik naar het doel, om de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus.”

Het is wonderlijk dat dit thema op meerdere plaatsen in de Bijbel voorkomt. Denk maar aan de vrouw van Lot, die tegen de instructies in, omkeek naar de verwoesting van Sodom & Gomorra en veranderde in een zoutpilaar (Gen. 19). In meerdere opzichten is het niet-functioneel te blijven omkijken naar het verleden. Ook vanuit Gods perspectief niet. Stel je voor, je bent met een bouwproject bezig en je bent steeds aan het hameren op de fouten die gemaakt zijn. Schiet het daarmee erg op? Integendeel, het demotiveert degenen die eraan werken alleen maar, en de voortgang gaat er uit. Fouten en misdragingen uit het (recente) verleden vergeven is dus niet alleen heel bevrijdend maar ook nog ‘ns erg functioneel… Zeven maal zeventig maal. Oneindig veel, zeg maar.

Dat dit thema meerdere malen voorkomt, stelt mij gerust dat we een zeer consequente God hebben, van en in alle tijden.

Psychologisch, emotioneel-sociaal is het niet altijd makkelijk niet terug te kijken. De vraag is dan ook wat is de reden? Evalueren en terugkijken met als doel ervan te leren en het de volgende keren beter te doen, is heilzaam en nodig. Hierin is de richting ook toekomstgericht, en niet bedoeld om in het verleden te blijven hangen. De één kan dit makkelijker dan de ander. En dus is soms persoonlijke begeleiding op zijn plaats.

In zending heet dit zorg (‘membercare’). Maar ook op allerlei ander zendingsgerelateerd vlak, is de blik op de toekomst van belang. In mijn vakgebied verandermanagement is één van de krachtigste middelen de zgn. ‘visie op het herontwerp.’ Ofwel, hoe het nieuwe plaatje er uit gaat zien. Sommige projectontwikkelaars zetten een enorm bord in de tuin of op de bouwlocatie met een foto van hoe mooi het worden gaat. Dat het dan tijdelijk een enorme rommel is, met bouwplaten op de grond, moddersporen, steigers en bouwmaterialen, vrachtwagens die af en aan rijden, neem je dan makkelijker voor lief, want je weet waar je naartoe werkt.

Zo doorstond Jezus het lijden, ‘wetende welke glorie voor Hem lag!’ (1 Petr. 5, 10). En is dat niet de kern van de zendingsboodschap? De vreugde die ons wacht? Daar past terugkijken om er aan vast te blijven plakken, niet bij!

Jacques